به ياد داشته باش: من نبايد

به ياد داشته باش: من نبايد چيزى باشم که تو مي‌خواهى، من را خودم از خودم ساخته‌ام به ياد داشته باش: من نبايد چيزى باشم که تو مي‌خواهى، من را خودم از خودم ساخته‌ام. منى که من از خود ساخته‌ام، آمال من است. تويى که تو از من مي‌سازى آرزوهايت و يا کمبودهايت هستند. لياقت انسان‌ها کيفيت زندگى را تعيين مي‌کند، نه آرزوهايشان. و من متعهد نيستم که چيزى باشم که تو مي‌خواهى. و تو هم مي‌توانى انتخاب کنى که من را مي‌خواهى يا نه. ولى نمي‌توانى انتخاب کنى که از من چه مي‌خواهى. مي‌توانى دوستم داشته باشى، همين گونه که هستم و من هم. مي‌توانى از من متنفر باشى بى‌هيچ دليلى و من هم. چرا که ما هر دو انسانيم. اين جهان مملو از انسان‌هاست، پس اين جهان مي‌تواند هر لحظه مالک احساسى جديد باشد. تو نمي‌توانى برايم به قضاوت بنشينى و حکمي‌صادر کني و من هم. قضاوت و صدور حکم بر عهده نيروى ماورايى خداوندگار است. دوستانم مرا همين گونه پيدا مي‌کنند و مي‌ستايند. حسودان از من متنفرند، ولى باز مي‌ستايند. دشمنانم کمر به نابوديم بسته‌اند و همچنان مي‌ستايندم. چرا که من اگر قابل ستايش نباشم نه دوستى خواهم داشت، نه حسودى و نه دشمنى و نه حتي رقيبى. من قابل ستايشم و تو هم. يادت باشد اگر چشمت به اين دست نوشته افتاد. به خاطر بياورى که آن‌هايى که هر روز مي‌بينى و مراوده مي‌کنى. همه انسان هستند و داراى خصوصيات يک انسان، با نقابى متفاوت، اما همگى جايزالخطا. نامت را انسانى باهوش بگذار اگر انسان‌ها را از پشت نقاب‌هاى متفاوتشان شناختى و يادت باشد که اين‌ها رموز بهتر زيستن هستند